P/P | r2c | December: Last Light on Snow, and the Story
which is a Poem
P/P | r2c | December: Last Light
on Snow, and the Story
which is a Poem
|
"...a high / warm-footed scholar with specialized area of interest seal-feathered / bootlace-worshipper. // Frivolous throated imitator a pearl-splattered / weasel, a flying unlettered triumphator. ." from Sparrow, by Judith Herzberg This week, an image called Last Light, Shortest Day of the Year. Also: eight new translations of Lowland poems. rss: Twitter r2c_dutchpoetry  |
"Het aforisme is een opgeraapte wilde kastanje Every poem cuts a pattern
in space and time. The pattern is a story. And because
The guest poems for this week are new English
translations of a set of eight Dutch pieces.
The featured poets are, Jean-Pierre
Rawie, Gerrit
Achterberg, Rutger
Kopland,
Lizzy Sara
May,
Remco
Campert,,Albert Verwey
and Judith
Herzberg.
Last Light on Snow, and the Story which is a Poem
die men lang in de zak gedragen heeft tot hij
glimmend is geworden."
J. Greshoff
uit: 444
Aforismen
"An aphorism is like a picked up wild chestnut
that one has carried around in one's pocket
until it shines."
it's a story, it's also a journey through some kind of landscape, either
real or
imagined. At its most etherical or generalized, a poem is a pattern which
weaves
together both
difference (contrast)
and similarity
(metaphor), in both sound and
meaning. Here the poem resembles both music and mathematics in its power
to
conjure up out of a handful of symbols whole webs of relationships. At its
most
embodied or physically manifest—and one must hear or say the poem to
experience
this—a poem is a pattern which dances on the collective deep emotional
drum
of our soul.
Poem, pattern, story. But a poem occupies, in contrast
to long narrative tales,
always the barest minimum of space. This is because, like mathematics, the
poem
concerns itself with essence. And most especially, it concerns itself with
insight, or
new ways of looking at ourselves and the world. So if J. Greshoff's chestnut
above falls from its tree and hits us on the scientific side of our head,
we might
with a Newtonian flash of understanding see that—as the chestnut falls,
so to
does the moon, and the Earth and indeed all heavenly bodies. The poetry
begins
with but a single word or concept called 'gravity, which in one deft stroke
brings
together as one many movements which were once perceived as different . But
if
our more bohemian or philosophical side takes the chestnut from a master
of the
metaphysical miniature like Emerson, a saying like
"much will have
more"
indeed acquires the shine of truth which only becomes more beautiful as we
walk away with it and use it.
To think of poetry this way is at once demanding and liberating. It is demanding
because we all know that it's not easy to find words for profound meanings,
let
alone to discover and explore new worlds, like that of a distant moon, for
the very first time. And it is liberating because it gives us a way of conceiving
poetry that has nothing necessarily to do with its traditional outward
manifestations,
such as fixed forms or rhyme, although it can from this point of view easily
embrace
these without having to retreat into the academy or mere sentimentality.
The eight Lowland poems I've brought together here in translation all have
their
own unique stories to tell. And they do this in very different ways.
Let us listen:
|
Advent In deze laatste week van de advent zou het moeten gaan sneeuwen: ieder jaar zijn het dezelfde dingen waar je naar verlangt. Dus sneeuwt het niet; maar alles went. Je steekt de kaarsen aan op het dressoir, en denkt aan alle doden die je kent. Terwijl je wacht op een gemist moment schuiven de dagen naadloos in elkaar. Je poogt je tegen beter weten in iets te herinneren wat er niet was, omdat wat weg is diepte heeft en zin. Je draait muziek, drinkt thee, je leest een boek dat je ook lang geleden al eens las. Maar alles is onachterhaalbaar zoek. Jean-Pierre Rawie ((1951) |
Advent In this last week of Advent it should have begun to snow: every year it's the same things for which you long. So it doesn't snow; but one enures. You light the candles at your dressing table and think about all the dead that you know. While you wait for a missed moment the days fold seamlessly one into the other. You try though you should know better to remember something that was not there, because what is gone has sense and depth. You listen to music, drink tea, read a book that you long ago had already once read. But everything is irretrievably mislaid. |
|
Verdemen Er staat Verdemen aan de spoorlijn van Arnhem naar Utrecht komende— & Zonen. Ik kan het u gemakkelijk aantonen: links bovenaan tegen een gevel an. Ik weet van deze man niets anders dan dat hij Verdemen heet en hij heeft Zonen en dat hij aan de spoorlijn is gaan wonen, waar ieder zich van overtuigen kan. Ik zou hem voor de aardigheid misschien eens kunnen gaan opzoeken in zijn huis en kijken wat hij in het leven doet. Verdomme als ik Verdemen niet ontmoet. Het is van uit de trein een pas of tien. Natuurlijk zit er ergens een abuis. Gerrit Achterberg (1905-1962) |
[A Man called] Verdemen There's a sign—Verdemen—on the trainline from Arnhem going to Utrecht— & Sons. I can easily prove this to you: to the left at the top of a pitched roof. I know nothing of this man other than that he is called Verdemen and has Sons, and that he lives along side the tracks, which anyone can go see for themselves. I'd like to pay him a visit someday perhaps in his house for the fun of it and have a look at what he does in life. Damn if I don't meet Verdemen. Out of the train, it's only a step or two. Of course, there must be some mistake. |
|
Psalm
Dan zullen deze geluiden wind zijn, als ze opstijgen uit hun plek, dan zullen ze verwaaien, zijn ze wind. We hebben geademd en onze adem was als zuchten van bomen om een huis, we hebben gepreveld en onze lippen prevelden als een tuin in de regen, we hebben gesproken en onze stemmen dwaalden als vogels boven een dak. Omdat wij onze naam wilden vinden. Maar alleen de wind weet de plek die wij waren, waar en wanneer. Rutger Kopland (1934) |
Psalm Then these sounds shall be wind if they rise up from their place, then they shall blow away, they are wind. We have breathed and our breath was as the sighing of trees around a house, we have muttered and our lips muttered as a garden in the rain, we have spoken and our voices strayed like birds above a roof. Because we wanted to find our name. But only the wind knows the place that we were, where and when. |
|
Aan de Dood
Gezongen Om te vergaan, dood, maak mij zoet; ik ben een lichaam zonder naam, neem het, wanneer het moet; die mij in u is voorgegaan bezit mijn bloed Dood, maak voor de aarde goed, waarin zij ligt; geef ons hetzelfde soortelijk gewicht, opdat ik ben geboet, en met haar stof in evenwicht bij het opstaan; wij waren samen één gedicht, doe het om deze waan, doe het met ogen dicht Gerrit Achterberg uit: Eiland der ziel |
Song to Death That I may perish, death, make me sweet; I am a body without name, take it, when you must; the one who has gone before me, possesses my blood Death, make that the earth is good, where she lies; give us the same kind of weight, because I am helped, and with her matter in equipoise when rising; we were together but one poem, do it because of this madness, do it with eyes closed |
|
Bol Circle en Geslacht
herinnering van herinnering van herinnering van herinnering is betovergrootmoeder is overgrootmoeder is grootmoeder is moeder is ik is kind is landschap is stad is kamer is bed is bed is kamer is stad is landschap is kind is ik is vader is grootvader is overgrootvader is betovergrootvaarder is herinnering van herinnering van herinnering van herinnering Lizzy Sara May (1918-1988) |
Full Circle and Lineage memory of memory of memory of memory is greatgreatgrandmother is greatgrandmother is grandmother is mother is I is child is landscape is city is room is bed is bed is room is city is landscape is child is I is father is grandfather is greatgrandfather is greatgreatgrandfather is memory of memory of memory of memory |
|
Land In de herfst rijpen de appels aan hun sappige tak de meisjes met manden lomp lief en lelijk rapen de appels de lucht is nog blauw als op witte kalenders (hoog boven de berg vaart vredig het vliegtuig) hooi broeit en zweet in de buik van de meisjes 's nachts sluipt door grootmoeders velden de boze wolf van de kou Remco Campert (1929) * |
Land In the fall apples ripen on their sappy twigs girls with baskets rude dear and homely gather the apples the air is still blue like that on white calendars (high above the mountain flies serenely a plane) hay broods and sweats in the tummy of the girls at night prowls through grandmother's fields the angry wolf of the cold |
|
Stille Nacht
Er zijn zo hoge tonen En ook zo lage Dat mensenoren Ze niet horen. Mogelijk wonen In bos of hage Vogels voor ons verborgen Zingende tot de morgen. Albert Verwey (1865-1937) |
Silent Night There are tones so high And so low That human ears Cannot hear them. It's possible, living In forest or hedge That birds hide from us Singing until the morning. | view postcard | |
|
Spreeuw Had niets te beweren te klein voor veren te nat om bruin te heten en snavel dicht ook tegen eten. Maar werd een hoogst warmpotige geleerde specialistisch geïnteresseerde zeehondgeveerde vetervereerder. Frivoolkelige imitator een parel-bespetterde wezel, een vliegende ongeletterde triomfator. Judith Herzberg (1934) |
Sparrow Had nothing to contend too small for feathers too wet to be called brown and beak closed tight even against food. But becomes a high warm-footed scholar with specialized area of interest seal-feathered bootlace-worshipper. Frivolous-throated imitator a pearl-splattered weasel, a flying unlettered triumphator. (all tr. Cliff Crego) |
Order one of my simple, smart, but inexpensive CliffCards . . .
[ 4" x 5.5" 120 weight glossy cardstock ].
NEW: To view / purchase high quailty prints & matted frames
at the Photoweek Northwest online store, SLIDESHOW
http://picturepoems.zenfolio.com/
Three literary reports from the Dutch news media
which are perhaps of interest to
r2c
readers...
|
*Al die dromen al die
jaren over Remco Campert 'Op 6 oktober om 16 uur opent Jan Wolkers een tentoonstelling over Remco Campert: Al die dromen al die jaren. De expositie, die het melancholieke karakter van Camperts 2000 tot en met 10 juni 2001 te bezichtigen. Met zijn gedichten, verhalen, columns en romans is Remco Campert nu al vijftig jaar een van de meest spraakmakende auteurs in de Nederlandse literatuur. Campert is bij uitstek de schrijver met de melancholieke toon, die in alle genres die hij beoefent op zoek is naar het ongrijpbare of kortstondige geluk. Veel van zijn gedichten, verhalen en romans zijn klassiek geworden; titels als Alle dagen feest, Het leven is vurrukkulluk en Eetlezen maken deel uit van ons spraak- gebruik.[...] Op zeven centraal opgestelde zuiltjes zijn klassieke Campert-gedichten te lezen, zoals 'Credo', 'Poëzie is een daad' en 'Januari 1943'. [...] [...] In een aparte videoruimte wordt de film Het alfabet van Remco Campert, die hij in 1996 samen met Hans Keller maakte, vertoond - 'zo keert alles terug / om straks weer weg te gaan / maar nu voor even / tot stilstand gekomen'.[...] [...] Tevens bevat Al die dromen al die jaren een door Erna Staal en Dick Welsink samen- gestelde bibliografie.' Voor informatie: 070-3339666 |
All
those dreams all those years
[a Dutch
website] An exhibition on Remco Campert "October 6 at 4pm [the writer/painter] Jan Wolkers shall open at the Literary Museum of the Hague an exhibition on Remco Campert: All those dreams all those years. The exhibition, which gives emphasis to the melancholy character of Campert's work, will be open to the public from 7th of October to (and including) the 10th of June, 2001. With his poems, stories, newspaper columns and novels, Remco Campert has been for some fifty years one of the most talked about authors in Dutch literature. Campert is well known as the writer with a melancholic tone, who, in all the genres that he practices, is searching for that one elusive, ephemeral moment of happiness. Many of his poems, stories and novels have become classics; titles like Every day feast, Lucious Life and Eatreading have become a staple part of [the Dutch] vernacular. [...] In seven centrally placed halls the pulic can read classic Campert poems, such as "Credo", "Poetry is a deed" and "January 1943". [...] [...] In a separate video space, the film The Alphabet of Remco Campert, that he made together with Hans Keller, will be shown—"so everything comes back / then later to depart / but now for a moment / it stands still." [...] [...] In addition All those dreams all those years includes a bibliography put together by Erna Stall and Dick Welsink." Also: for readers with a knowledge of Dutch, visit the helpful overview of Remco Campert's work at BiblioWeb: Over schrijvers. |
|
`Gewoon
doen is nooit mijn fort geweest' De poses van Jean Pierre Rawie Door Elisabeth Lockhorn, foto Bert Nienhuis [a Dutch website] uit Vrij Nederland, 9 december 2000, pagina 40-42 Over zijn keuze voor het sonnet zei Jan Kuyper eens: `Je kunt zeggen dat het vasthouden aan zo'n strakke vorm getuigt van een grote l evensangst of van andere angsten, maar daar kom je geen stap verder mee...' 'De functie van poëzie is bezwering, dat heeft dus met angst te maken. Er zijn veel bedreigende en onaardige dingen in dit bestaan, zodra je die in woorden vat, maak je ze enigszins onschadelijk. Zodra je een wolf wolf noemt, is dat minder eng dan dat je alleen maar weet dat er een gevaarlijk beest rondsluipt. Het ordenende aspect van rijm vind ik bijzonder geruststellend. Ik lees weleens een fraaie regel in een, in mijn ogen vormeloos gedicht, en dan denk ik: wat jammer dat dit niet in een móói gedicht staat.' En met mooi bedoel je dan vormvast? [Rawie]'Ja, maar ik zei het zoals ik het zei. Er wordt dom gedacht over rijm. Noem eens een Nederlandse dichter voor wie je een zwak hebt. Bijna met afschuw: 'Een levende? Mijn be- langstelling gaat meer uit naar de periode van Huygens. Ik heb niet zoveel behoefte om te weten wat tijdgenoten doen. Zoals Goethe zei: "Lebt man denn wenn Anderen leben?" Voor mij heeft kunst niets te maken met de tijd waarin het gemaakt is." |
"Being
normal has never been my forte" The poses of Jean-Pierre Rawie, by Elisabeth Lockhorn, photograph by Bert Nienhuis [a Dutch website] from Vrij Nederland [lit: Free Netherlands, an important Dutch weekly newspaper] Over his choice of the sonnet form, Jan Kuyper has said: "You could say that holding rigidly to such a strict form gives witness to substantial existential angst, or other fears, but this would help clarify things. [Rawie] The function of poetry is exorcism, and therefore it has to do with fear. There are many threatening and unpleasant things which are part of our existence, which, once you can put them into words, are made in a sense harmless. As soon as you call a wolf 'wolf' it is less frightening to know that there's a dangerous animal on the prowl. The ordering aspect of rhyme gives me a certain comfort. Every now and then I read a nice line in a, in my view, formless poem, and the I think: how unfortunate that it isn't in a beautiful poem. You mean by 'beautiful' then formally structured? [Rawie] Yes, but I said this as I said it. We don't think intelligently about rhyme. Name a Dutch poet for whom you have a weakness. Almost with disgust: [Rawie] "A living one? My interest is more in the period of Huygens. [Dutch Golden Age: 1600] I don't feel much of a need to know what my contemporaries are doing. As Goethe said, "Lebt man denn wenn Anderen leben?" [Live then when others live.] For me, Art has nothing to do with the time in which it is made. [...] Every good poem was written today." |
|
Bericht van Radio
Nederland Wereldomroep "Ideale gedicht bestaat toch" "Elf Nederlandse dichters gaan bewijzen dat het ideale gedicht toch bestaat. Volgens een enquete van Poetry International vinden veel Nederlanders dat het niet mogelijk is om een ideaal gedicht te maken. Wel noemde een meerderheid van de onder- vraagden een aantal voorwaarden waaraan een goed gedicht moet voldoen. Zo moet een gedicht rijmen, maar ook ontroeren. Het bevat humor en stemt tot nadenken. Bovendien is het tijdloos en gaat het over de reden van het bestaan. Rutger Kopland, Simon Vinkenoog, Jan Wolkers en acht andere dichters gaan met deze voorwaarden aan de slag. Op 25 januari zullen zij het resultaat voorlezen tijdens de Gedichtendag." © Copyright Radio Nederland Wereldomroep XII.2000 |
From
the Dutch World Radio News Service: "The ideal poem exists!" "Eleven Dutch poets intend to prove that the ideal poem exists. According to a poll done by Poetry International, many citizens of the Netherlands don't believe that it's possible to make an ideal poem. A majority of those questioned did however mention a number of criteria which a good poem should meet; it should rhyme, but also be stirring; it should contain humor and give pause for re- flection. Above all, it should be timeless and concern itself with the reasons for existence. Rutger Kopland, Simon Vinkenoog, Jan Wolkers and eight others have agreed to compose a new work which meets these criteria. On the 25th of January, they shall recite the fruits of their labor during the [Dutch National] Day of Poetry." [line breaks added for clarity0 (all tr. Cliff Crego) |
|
See also: new |
|
"Straight
roads, Slow rivers, Deep clay." |
A collection of contemporary Dutch poetry in English translation, with commentary and photographs by Cliff Crego |
|
See also another website by Cliff Crego: The Poetry of Rainer Maria Rilke |
A presentation of 80 of the best poems of Rilke in both German and new English translations: biography, links, posters |