P/P | r2c | July: Trumpet Creepers and the Poetry of Place
P/P | r2c | July: Trumpet
Creepers and the Poetry of Place
 |
"The night's metaphorical secret Imbues me with but not a single rhyme But it awakens the birds out of their nests And throws them on high along the Arch of sky :." from Aurora, a poem by D.A.M. Binnendijk This week, an image out of July Trumpet Creeper Duo (Campsis radicans). Also: ten new translations of Lowland poems.
|
Tien Gedichten; Ten Poems
The guest poems for this week are new English
translations of a set of Dutch pieces.
The featured poets are, D.A.M. Binnendijk,
Martinus Nijhoff, Hendrik Marsman,
Jan Jacob Slauerhoff, Gerrit Achterberg, Ingmar Heytze, Rutger Kopland,
Jan Emmens, and
J. Bernlef:
| listen in English and Dutch: RealAudio c. 7' |
|
Aurora Nachts overdrachtelijk geheim Bevrucht mij met geen enkel rijm Maar 't wekt de vogels uit hun nest En werpt ze langs de hemeltrans Omhoog: dit wordt de laatste kans De sterren sidd'ren, ongelest Blijft hier de dorst, het edel water Draagt donk're schepen verder, later Vergaat het nachtzwart in het licht, Dat aarz'lend opgaat aan de rand Der wereld, langs het polderland Opent de morgen zijn gezicht. D.A.M. Binnendijk |
Aurora The night's metaphorical secret Imbues me with but not a single rhyme But it awakens the birds out of their nests And throws them on high along the Arch of sky : this will be the last chance For the stars to tremble, the thirst Remains unquenched, the precious water Carries dark ships further, later, The black of night gives way to light That rises hesitantly at the edge Of the world, along the land of polders, The morning opens its face. |
|
De Moeder
De Vrouw Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren. Een minuut of tien dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken, mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd - laat mij daar midden uit de oneindigheid een stem vernemen dat mijn oren klonken. Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren. Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer, en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren. O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer. Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren. Martinus Nijhoff (1894-1953) |
The Mother the Woman I went to Bommel to see the bridge. I saw the new bridge. Two opposite sides that in the past appeared to avoid each other, are again neighbors. But in the few moments that I lay there, in the grass, drank my tea, my head full of the landscape far and wide— in the middle of this endlessness, from nowhere, I heard a voice that sounded in my ears. It was a woman. The ship that she steered came slowly downstream running under the bridge. She was alone on deck, she stood next to the rudder, from what she sang I heard that they were psalms. O, I thought, o, that there was my mother sailing. Praise God, she sang, His hand will care for you. |
|
Zonder
Weerklank Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt; ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt; verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet; wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet. Hendrik Marsman (1899-1940) |
Without Response People, I'm going to sink if my song doesn't sound; I'll dry up if you do not drink of my music; swallow me up, beseech me— but they didn't drink; be my sounding board, but they didn't respond. |
|
In
Nederland... In Nederland wil ik niet leven, Men moet er steeds zijn lusten reven, Ter wille van de goede buren, Die gretig door elk gaatje gluren. 'k Ga liever leven in de steppen, Waar men geen last heeft van zijn naasten: Om 't krijschen van mijn lust zal zich / geen reiger reppen, Geen vos zijn tred verhaasten. In Nederland wil ik niet sterven, En in de natte grond bederven Waarop men nimmer heeft geleefd. Dan blijf ik liever kunkrend zwerven En kom terecht bij de nomaden. Mijn landgenoten smaden mij: "Hij is mislukt." Ja, dat ik hen niet meer kon schaden, Heeft mij in vrijheid nog te vaak bedrukt. In Nederland wil ik niet leven,... Jan Jacob Slauerhoff |
In the Lowlands... I don't want to live in the Lowlands, One has to always reef one's pleasures, To placate the good neighbors Staring greedily through every hole. I'd rather go to the steppes Where one isn't burdened by one's fellow beings: For my pleasure shrieks shall not one / heron pay mention, Not one fox shall hurry its step. I don't want to die in the Lowlands And rot in the soggy earth Upon which one has never lived. I'd rather drift aimlessly about And end up among the nomads. My countrymen defame me: "He is a failure." Yes, that I could no longer do them any harm Has in freedom too frequently constrained me. I don't want to live in the Lowlands,... (fragment, first two stanzas) |
|
Vogel van
Waanzin Vogel van waanzin in dit zenuwhuis duikt in vervoering donkerheden binnen, die zij heeft weten te beminnen, maar vindt haar hand niet meer, wijkt uit, ten venster, waar onroerbaar zwart de horizonnen liggen, die zij heeft liefgehad - maar vliegt zich in het glas te blinde en legt zich neer in 't midden van de kluis, waar ik begin te bidden: geef nu een zacht vergif dit dier en 't huis, o dood, uw laatste zuiverende winden. Gerrit Achterberg |
Bird of Insanity Bird of insanity in this house of nerves dives in transport into the darkness that she has somehow come to love, but doesn't find her hand anymore, yields, to the window, where unmovable black the horizons lie that were once dear to her— but flies herself blind into the glass and lies down in the middle of the cell, where I begin to pray: give now a gentle poison to this animal / and this house, o death, your last purifying winds. |
|
Voor jou Ik weet niet waarvandaan het komt dit schreeuwen van papieren daken de vreemde drang om steeds te zeggen wat ik denk of denk te zijn maar als jij het bent herken je de strofen schud stiekem het papier de hand als jij het bent is het slechts drukinkt dat ons scheidt noch scheiden kan Ingmar Heytze (1970) |
For you I don't know where it comes from this screaming from paper roofs the strange obsession to continuously say what I think and what I think I am but when it's you you recognize the strophes shake sneakily the paper the hand when it's you it is only printer's ink that divides us can yet divide |
|
Over
de Liefde Het is dus gezien alle voorafgaande argumenten onmogelijk zonder de liefde te kennen de liefde te herkennen als het over de liefde gaat tenminste zijn wij zo verdomd voorzichtig en toch nog zijn er altijd wel beesten die toekijken als je dan eindelijk in het gras ligt is het dus gezien de menselijke natuur onmogelijk zonder. Rutger Kopland (1934) |
About Love Therefore, it is in view of all the previous arguments impossible without love to know love to recognize love when talking about love at least we are so damned careful and yet there are always animals around who look on as you at last are lying in the grass and therefore given human nature impossible without. |
|
Meisje Op het gezicht van dit meisje trof ik mijzelf met verbazing aan in een verouderd lichaam, achter tralies van rimpels, in een mist van zorg. Zij was niet mooi, wat men daar ook soms onder mag verstaan, alleen verlegen met haar toekomst, mij reeds welbekend. Jan Emmens |
Girl In the face of this girl I encountered to my surprise myself in a much-aged body, behind bars of wrinkles, in a mist of cares. She wasn't beautiful, whatever one understands by this, only shy, with her future already well-known to me. |
|
Solliciteren
Nog nooit zo tergend opgegeten als tijdens dit gesprek door een driedelig gedaste bidsprink-haan. Woorden vallen op tafel, knikkers vallen op een glasplaat. Hij neemt slokken van mijn levensloop en boert onaangedaan. Hij rolt mij in. Hij steekt mij aan en rookt mij op. Dan mag ik gaan. Later belt men mijn stoffelijk overschot. Ik heb de baan. Ingmar Heytze |
Job Interview Never before so devastatingly eaten up as during this conversation with a praying mantis in tie and three-piece-suit. Words fall on the table, marbles fall on the glass plate. He takes sips of my life story and belches with dissatisfaction. He rolls me up. He lights me up and smokes me. Then I am allowed to go. Later, they call my bodily remains. I got the job. |
|
Tussen Denken en
Doen Het evenwicht geconcentreerd rond de sluitspier de billen als een blinde tweeling tastend naar de zitting de man die zitten gaat weet dat er een stoel staat tot hij achterover slaat daar ligt hij - help hem `ik dacht' zegt hij en waarom lacht hij daarbij een beetje verlegen `ik dacht echt'... maar niet heus een stoel bestaat niet voor ik erop zit mijn gat de leegte heeft gedicht tussen denken en doen J. Bernlef |
Between Thought and Deed Balance concentrated around the contractor muscle the buttocks as blind twins feeling for the seat the man who is going to sit knows that a chair is there until he falls backwards there he lies—help him "I thought" he says and why he laughs at this a bit shyly 'I really thought'... but truly not that a chair doesn't exist until I sit on it with my bum having closed the distance between thought and deed (all tr. Cliff Crego) |
|
See also: new |
|
"Straight
roads, Slow rivers, Deep clay." |
A collection of contemporary Dutch poetry in English translation, with commentary and photographs by Cliff Crego |
|
See also another website by Cliff Crego: The Poetry of Rainer Maria Rilke |
A presentation of 80 of the best poems of Rilke in both German and new English translations: biography, links, posters |
